It’s time to take a risk, sweetheart.

Marissa Walker

25 lat, ur. 10 maja 1987r.

Striptizerka w klubie „Bank”

To specyficzna profesja. Tak naprawdę nikt nie traktuje cię poważnie. Jesteś nieszkodliwą, seksowną kobietą wyginającą się na parkiecie, którą obserwuje kilkaset mężczyzn dziennie. Podziwiają każdy centymetr twojego ciała, ciesząc się tym, że mogą to robić bezkarnie i niemal anonimowo. To twoja praca, nie zaszkodzisz żadnemu z nich, nie będziesz powodem ich rozwodu, a nawet jeśli, to nikt nie będzie miał do ciebie pretensji. Jesteś dostępna i niedostępna jednocześnie. Mogą na ciebie patrzeć, ale nie mogą cię dotknąć, choćby nie wiem jak bardzo tego chcieli. Skupiasz się na wykonywaniu swojej pracy jak najlepiej, poruszasz się do rytmu muzyki w taki sposób, że każdemu z nich przechodzą ciarki po plecach. A oni nie zdają sobie sprawy, że w tym samym czasie, ty widzisz wszystko co dzieje się w tej sali. Kłótnie oraz sprzeczki,  ludzi kupujących narkotyki, niewielkiej wielkości bronie, spotkania członków mafii, prostytutki, które cudem dostały się do klubu i zachęcające niektórych panów do skorzystania z ich usług. Nikt cię nie podejrzewa o posiadanie takich informacji, ale i ty ich nikomu nie zdradzasz. Bo po co? To nie twoja sprawa i lepiej żadnemu z tych ludzi się nie narażać.  Dużo lepiej zarabiać na nich pieniądze i uśmiechać się pod nosem, gdy wciskają ci kolejne banknoty.

Podobno mam kalifornijską urodę. Jestem blondynką o zielonych oczach, z niezbyt jasną cerą. Szczupła sylwetka, wymodelowana dzięki licznym układom tanecznym wymagających ode mnie nierzadko gimnastykowania się oraz bieganiu co drugi dzień. Mierzę sto siedemdziesiąt siedem centymetrów wzrostu, ważę przy tym pięćdziesiąt siedem kilogramów. Rozmiar buta: trzydzieści osiem. Nie posiadam znaków szczególnych, w tym tatuaży. Niektórzy twierdzą, że mam hipnotyzujące spojrzenie, chociaż momentami w to wątpię. Szczególnie, gdy ktoś podczas rozmowy ze mną wpatruje się w mój dekolt. Mniejsza z tym. Poza pracą noszę wąskie dżinsy, koszule w kratę, t-shirty, kardigany, obcisłe sukienki, ciężką biżuterię. Lubię malować usta na czerwono i podkreślać oczy grubą czarną kreską. Zazwyczaj na mojej twarzy widnieje uśmiech.

Urodziłam się w Seattle, jako pierwsze dziecko państwa Walkerów. Mój młodszy o rok brat aktualnie pracuje jako informatyk. Na rodziców nigdy nie mogłam narzekać. Poświęcali nam obojgu odpowiednią ilość czasu i ograniczali nas wtedy, kiedy było trzeba. Nie byliśmy co prawda jakoś specjalnie bogaci, ale raczej przeciętni jeśli chodzi o kwestię finansów. Oboje pracowali jako kucharze w jednej z popularnych restauracji. Ja natomiast w liceum należałam do drużyny cheerleaderek. Od zawsze lubiłam muzykę i taniec. Nie byłam głupia. To nie tak, że zostałam striptizerką, bo do niczego innego się nie nadawałam, a jedyne co miałam to ładna buzia, tyłek oraz wyczucie rytmu. Szkołę średnią ukończyłam z wyróżnieniem i dostałam się na studia na wydział matematyki. Po niecałych trzech latach nauki tym, czego się przede wszystkim doliczyłam, było to, że zapewne przyszła płaca nie będzie dla mnie wystarczająco satysfakcjonująca, a poza tym tego typu praca będzie śmiertelnie nudna. I wtedy trafiłam do Vegas, bo stara znajoma organizowała wieczór panieński. Zapomniałam wspomnieć, że oprócz wcześniej wymienionych rzeczy lubiłam także imprezy. A nawet nie zdajecie sobie sprawy jak cholernie ciężko się liczy całki na kacu. Wracając jednak do owego wieczoru panieńskiego, miałam wtedy okazję zobaczyć prawdziwe nocne życie i...zafascynowało mnie. Zostałam tam najpierw na dwa tygodnie, a później zrozumiałam, że praca striptizerki mogłaby się w moim przypadku sprawdzić. Zaczęłam w niezbyt przyjemnym klubie, ale dość szybko trafiłam do Bellagio, jako "wyjątkowo utalentowana w tym kierunku". Rzuciłam studia. Gdy powiedziałam o wszystkim rodzicom, przestali się do mnie odzywać na półtora roku. Dopiero ostatnio jakoś się z tym pogodzili. Mieszkam w hotelu Bellagio na koszt firmy. Doszłam do wniosku, że nie chcę wydawać pieniędzy na jakieś marne mieszkanko i wolę uzbierać sobie na porządny, duży apartament gdzieś niedaleko centrum. Czy lubię moją pracę? Bardzo.

Charakter to chyba najgorsze co przyszło mi opisywać, bo tak naprawdę ciężko mi siebie samą określić. Jestem otwarta, rozrywkowa i towarzyska. Cholernie pewna siebie, czasem próżna (ale kto nie jest?). Można mi ufać, nie zdradzam cudzych tajemnic i raczej nie plotkuję. Potrafię zajść za skórę, gdy uznam, że się komuś należy. Czasem jestem ironiczna i arogancka. Ze specyficznym poczuciem humoru. Zwracam uwagę na detale, nie lubię niedokładnych ludzi. Nie znoszę gdy coś nie idzie po mojej myśli. Spontaniczna, wybuchowa, impulsywna. Uparta oraz szczera. Kocham poczucie wolności, jestem niezależna i nie lubię być przez nikogo ograniczana. Przepadam za kreatywnymi, obytymi ludźmi, od których mogę się czegoś nauczyć, ale również za tymi, z którymi nie da się nudzić. Cenię sobie osoby dobrze wychowane, bo z takimi rzadko ma się do czynienia. Uwielbiam przyciągać męskie spojrzenia, niezobowiązujący flirt i seks. Nie przywiązuję się za bardzo do ludzi i rzeczy, lubię zmiany. Wokół mnie zawsze musi się coś dziać, ponieważ szybko się nudzę. Bezproduktywne dyskusje szybko urywam.

Witam :) Byłoby miło, gdybyście mi trochę pomogli i Wy zaczynali wątki. Mam nadzieję, że będę się tu dobrze bawić.

Karta być może będzie jeszcze uzupełniana. Na zdjęciach piękna Amber Heard.