Nie ma praw­dzi­wej miłości - jest tyl­ko hazard.

Samara Carter

Lat 22

Krupierka

Studentka na Akademii Muzycznej, specjalizacja - fortepian

Rozdział pierwszy,

czyli Sweet Home Alabama

To nie było planowane dziecko. Tak samo jak tak trójka przed nią, z których urodził się tylko jeden chłopiec i tak jak ona został oddany do adopcji. Sam została adoptowana przez parę z Alabamy, która nie mogła mieć własnych dzieci. Prowadzili zakład, w którym wyrabiali szkła. Od kieliszków, po ozdobne wazy. Raj ze szkła.

I istotnie Alabama była dla tej blondynki jej prywatnym rajem. Kochała swoich rodziców, uwielbiała to jak o nią dbali i pomagali jej spełnić marzenia. I wtedy okazało się, że gdy nie chce się już mieć dziecka, bo ma się jedno to los płata figla i pojawia się drugie dziecko. Sam miała wtedy 15 lat i zeszła totalnie na drugi plan. Najważniejszy stał się Jack. Dwa lata później, w którejś z kłótni Sam dowiedziała się, że wcale nie jest ich dzieckiem. Jakiś czas później odnalazła Matta - prawdziwego brata. Wtedy uciekła z domu. 

Rozdział drugi, 

czyli New York, New York 

Długo szukała tego, który mógłby okazać się jej bratem. Miała jego dane, ale jak nie trudno się domyśleć w Nowym Jorku mieszkał nie jeden Matt Walker. I w końcu go znalazła. Dziesięć lat starszy i prowadzący własną kancelarię prawnicza. Równie nieufny co ona, ale  testy dały jednoznaczne wyniki. Są rodzeństwem. Dzięki jego pomocy i jego żony Sam stanęła na nogach. Pomogli jej skończyć szkołę, Sam od zawsze była zabójczo dobra z matmy. Liczyła szybko, sprawnie i w pamięci. Przez przypadek poznała jednego krupiera, tam zobaczyła na czym polega jego praca i stwierdziła, że to niezła myśl, sposób na dorobienie, a raczej zarobienie na studia, o których marzyła. Skończyła wtedy kurs krupierski. Okazuje się, że długie palce tak przydatne przy graniu na ukochanym fortepianie przydały się również tutaj, w końcu krupier musi obejmować 20 żetonów na raz. Po skończeniu szkoły stwierdziła, że pora przenieść się tam, gdzie pracy dla niej będzie w brut. 

Rozdział trzeci, 

czyli Sin City 

Krążyła od jednego do drugiego kasyna i zdobywała coraz więcej doświadczenia. Szybko zauważono, że taka krupierka to mały skarb. Wyglądająca tak słodko i niewinnie, patrząca na ludzi wielkimi niebieskimi oczkami, zgrabna, umiejąca podkreślić swoje atuty, zyskując przy tym spore napiwki od wygrywających klientów, a do tego jeszcze blondynka, więc nikt nie podejrzewałby jej o takie zdolności liczenia. Taki sposobem trafiła właśnie do tego kasyna.  I nie narzeka, zarabia przyzwoicie, ma gdzie mieszkać, może studiować nie zaciągając kredytu w tym celu. Czasami się tylko zastawia, czy nie mogłaby siedzieć po drugiej stronie stołu. Świetnie blefuje, w kasynie nie daje po sobie poznać większych uczuć, a karty... cóż liczy szybko. 

Rozdział czwarty, 

czyli pretending 

W kasynie widzisz opanowaną młodą kobietę, która nie chce pokazać ci żadnych emocji. Od czasu do czasu na jej ustach błąka się delikatny uśmiech, który mówi jak dawno cię rozgryzła i jak dobrze wie ile dziś stracisz w tym miejscu. Jednocześnie masz ją za bezwzględną, nie zawaha się odebrać ci ostatniego grosza. Bezlitośnie skłamie ci w oczy. Nie odezwie się przy tym słowem, zachowa spokój, gdy zaczniesz się rzucać i szybko wezwie ochronę.  A mimo to ten lekki chłód przyciąga jak magnez o czym świadczy zawsze komplet przy grach, gdzie aktualnie stoi. 

Rozdział piąty, 

czyli go your own way 

Jej oblicze zmienia się po za pracą. Nadal jest nieufna wobec ludzi, czasami boi się, że przestała wierzyć w to, że mogą być oni jeszcze dobrzy, ale dla przyjaciół i rodziny gotowa na poświęcenia. Zakochana w małych dzieciach, które dla niej jako jedyne są jeszcze szczere. Czasami sama w sobie wskrzesza ta dziecinną radość i kąpie się w jakiejś fontannie, tańczy na ulicy i stara się udawać, że jest szczęśliwa.  Boi się, że zostanie skrzywdzona, dlatego udaje bardzo silną, chociaż w istocie aż tak silna nie jest. Czasami popłacze sobie w pokoju, napisze kolejny utwór przy tym. Nigdy jednak nie płacze przy innych, boi się okazywać swoje słabości. Wiecznie zalatana, zwykle nie ma na nic czasu, cierpi na nadmiar obowiązków. Kasyno, studia i próby zaistnienia z własną muzyką, bo oprócz grania na fortepianie to dziewczę śpiewa.  Zaskakujące, że na scenie potrafi pokazywać swoje emocje.  Co się nie zmienia to ten spokój w jej zachowaniu, potrafi zachować opanowanie nawet w najbardziej ekstremalnych sytuacjach, myśli wtedy logicznie i nie poddaje się. A trzeba przyznać, że należy do osób wyjątkowo upartych. Samodzielna i nie cierpiąca przyjmować pomocy od innych. 

[ Karta trochę dziwna, pewnie z czasem ją poprawię. Nie długa, bo chce ją stopniowo odkrywać. Na zdjęciach Kristina Bazan. Cytat znaleziony w cytaty.info. Chętna na wszelkie wątki i powiązania. ]